We hadden vandaag wat je noemt een trage start. Pas rond 11 uur reden we van de Wild River Caravanpark af. Doel van vandaag was Milla Milla en de daar gelegen watervallen.

We zijn nog steeds op de Atherton Tablelands en via Atherton reden we naar Malanda. Onderweg kwamen we bij toeval langs een viskwekerij waar een groot bord stond dat er platypussen te zien waren. In het Nederlands: vogelbekdieren. We hadden een beetje twijfels of ze hier gebracht waren voor de toerist of dat het hun natuurlijke leefgebied was. Het laatste lijkt het geval, in elk geval volgens de eigenaar die een paar dollar rekent om bij de vijver te mogen kijken. Grappig is wel dat je wordt aangeraden vooral geluid te maken. Als je te stil bent dan duiken de beestjes weg omdat ze denken dat er een aanval op ze gaat komen. Ze komen steeds zo'n 15 seconden boven water, om dan weer zo'n minuut onder te blijven. Het vogelbekdier is zo'n 50 cm groot, en overdag zie je alleen vrouwtjes. Leuk om te weten, maar het verschil tussen mannetjes of vrouwtjes zou ons toch niet opgevallen zijn.

Rondom Malanda is veel veeteelt. Het landschap is er dan ook vlakker en meer open. Toch is het wel een beetje maf om ineens de oer Hollandse koe te zien grazen. Ja wel, men heeft hier Fries Stamboekvee.

Na Malanda reden we aan op Milla Milla. We komen zo'n beetje aan het einde van het tafelland. We zien weer veel rietsuikervelden en bananenplantages. Ook zagen we vandaag een smalspoortrein met wagonnetjes vol gehakseld suikerriet. Vlak voor deze het fabrieksterrein op rijdt gaat hij dwars tegen het verkeer in over de hoofdstraat van het ienie mienie dorp, Er zijn bij Milla Milla 5 watervallen, wij bezochten er 3, te weten Milla Milla Falls, Zillie Falls en Einjaa Falls. Deze drie liggen langs een rondweg van zo'n 15 kilometer en je rijdt door prachtig regenwoud. Na waterval nummer 2 was de weg afgesloten, er wordt een nieuwe brug gemaakt. Waterval 3 moest dus via de andere kant benaderd worden. En ja, ook dat hebben gewoon maar gedaan. De eerste was echter het mooiste, de Milla Milla waterval. Deze waterval is de ster in vele commercials, en die van Quantas blijkt zelfs beroemd. Nou, niet in Nederland natuurlijk, maar hij is er niet minder mooi om.

Na Milla Milla was er nog tijd genoeg om een stukje verder te rijden, en we kozen om richting
Paronella Park te rijden, in Mena Creek.

Er was eens een Spaanse meneer die een droom had. Deze meneer, José Paronella wilde een kasteel bouwen. Naast een reeds aanwezige waterval bouwde hij zijn kasteel, compleet met een eigen waterkrachtcentrale (net als het kasteel uit de jaren '30), bruggen, tennisbanen en trappen. Dit alles maakte hij compleet met zo'n 7000 tropische planten en bomen.

De huidige eigenaren kochten het terrein in 1993 en hebben het teruggebracht in de staat die het nu is. Hun enige wens is het bewaren van de droom van José voor het nageslacht. Er wordt in stand gehouden wat er is (zonodig ondersteund door stempels) en gerestaureerd waar het kan, en waar geld voor is. De waterkrachtcentrale is in 2009 gerestaureerd en nu is men bezig om de balzaal te herstellen. Het leuke is dat je met je toegangsbewijs ook een nachtje mag blijven logeren op de camping naast het park, en dat je mee kunt op zowel een dag- als een avondtoer. De avondtoer hebben we net gedaan. Zo apart... Alles is prachtig uitgelicht en geeft het geheel iets sprookjes achtigs. Op de achtergrond het geluid van de vele krekels, padden en vogels... en niet te vergeten het ruizen van het water natuurlijk. We werden gewezen op bushturkeys die altijd hetzelfde plekje hoog in de boom opzoeken (ze fladderen van tak naar tak, want vliegen kunnen ze niet echt, en zo blijven ze buiten bereik van slangen). Daarnaast werden er schildpadden en alen gevoerd. Alen van een vuistdikte. Allemaal duidelijk te zien in het heldere water. Wel van een afstandje natuurlijk, het blijven vissen.

Morgen gaan we het park bij daglicht bekijken, en gaan we nog mee met de dagtoer. Wat in elk geval leuk was, was dat de eigenaar van het park aan het eind van de toer een presentje voor iedereen had: een eigen stukje van het kasteel van José. De cycloon van 2006 had zoveel schade aangericht dat een complete muur weggehaald moest worden omdat er een enorme boom op geland was. Stukjes daarvan worden nu aan de bezoekers meegegeven. En daarbij wordt dan het verhaal van de Berlijnse Muur verteld, en hoe daarvan stukjes over de hele wereld zijn gegaan. Op het zakje staat de volgende tekst: 'José's dream came true, may all your dreams also come true'.

En met die wens gaan we slapen, maar niet voordat ik jullie op de site van het park gewezen heb. Neem een kijkje, het is echt de moeite waard, en lees het verhaal van José op: www.paronellapark.com.au. De foto's op mijn blog komen er ook vanaf, want bij nachtlicht valt niet te fotograferen met onze camera.