Had ik gisteren al geschreven dat in het plaatsje Bowen de film Australia met Nicolle Kidman is opgenomen? De film speelt in Darwin aan het begin van de tweede wereldoorlog, maar in werkelijkheid was het dus hier. Er is weinig meer wat er aan herinnert. Het enige is dat boven op een heuvel een tank staat waarop men Bowenwood heeft gekalkt. Anders dan in Gawler (McLeod's Daughters) of in Minyip (Flying Doctors) schenkt men er geen aandacht en kwamen wij er achter omdat ik bij toeval in een oud tijdschrift wat foto's van de filmopnamen van Australia tegen kwam.

We begonnen de dag met een bezoek aan de lokale ruithersteller. Die gaf aan dat ons koeieoog goed te herstellen is. Maar hij was het met ons eens dat daar geen haast mee hoefde te zijn. Als we voordat we in Sydney aankomen nog weer iets op de ruit krijgen, is het weggegooid geld geweest om deze pit te laten maken. Er zijn tussen hier en Brisbane veel wegwerkzaamheden zo is ons verteld, dus we laten het vooralsnog maar zo.

Rond het middaguur komen we al aan in Airlie Beach. Onderweg was het meer dan duidelijk dat we ons niet meer in het regenwoudgebied bevinden. Het landschap is hier vlak, de bergen zijn verder weg, maar we zien nog steeds veel suikerrietplantages. Soms zien we wat vee, maar ook steeds meer leeg land met bomen, doorspekt van kreken (die dan ook meestal leeg staan, maar langs de weg wordt trouw aangegeven waar ze zijn in het natte seizoen). De luchtvochtigheid verandert ook al wat. Hier is een meer drogere warmte, het voelt minder klam aan.

Airlie Beach is een iets grotere badplaats, met twee flinke havens. Er liggen prachtige zeilboten, maar ook hier wordt weinig gezwommen. Het is nog geen stingerseizoen, maar de gedachte alleen al dat je zo'n steekkwal tegenkomt helpt zeker niet. Of zou het komen omdat het hier nog pas het vroege voorjaar is? Voor ons is 27 graden veel, maar denkt men daar hier misschien anders over? Bij gelegenheid moesten we het maar eens vragen.

Net toen we Airlie Beach inreden kwamen we langs een grote kampeerwinkel. Tijd om de stoppen, want de nieuwe stoeltjes die we op dag 2 in Cairns meekregen bleken toch niet zo nieuw, en moesten dus vervangen worden. We hebben eerst keurig overlegd met Apollo, en ons budget was maar liefst 20 dollar per stoel. Dan koop je dus weer troep, maar we hoeven er nog maar zo'n 2 weken op te zitten. En daarna zoeken ze het maar uit.

In de winkel zwaaide een dame van middelbare leeftijd de scepter. Ze had alle tijd van de wereld voor ons, en liep af en toe even weg om een andere klant snel de deur uit te helpen. Ze vroeg uiteraard waar we vandaan kwamen, en ze kende Zaandam. Ze heeft familie in Hamburg wonen, en als ze daar heen gaan dan vliegen ze op Amsterdam, en rijden ze daar vandaan door. Het is immers MAAR 6 uur rijden. Tja, het is maar hoe je het bekijkt. We raakten aan de praat over van alles, en voor we het wisten waren we anderhalf uur verder. Ach, wat maakt het uit.

's Middags hebben we maar weer eens boodschappen gehaald, en wat winkeltjes bekeken.

Morgen gaan we naar de Whitsunday's. We worden al om 8 uur opgehaald bij de ingang van de camping, dus de camper heeft een dagje rust. We gaan nu maar op tijd slapen, want we moeten al om 7 uur op. Tjonge, tjonge, dat zijn we niet gewend. Aan de andere kant: als onze buurman in de caravan TWEE plaatsjes verder zo blijft snurken zijn we vast wel weer op tijd wakker.