Dubai, dag 2.

Wat zullen we vandaag eens gaan doen. In elk geval gaan we zoveel mogelijk binnen doorbrengen en blijven we uit de zon.

We kiezen op aanraden van de hostess in het hotel voor de hop-on-hop-off bus. Die heeft airco en laat je op vrij eenvoudige wijze veel van Dubai zien.

De airco blijkt het alleen niet zo heel erg te trekken, dus het is toch flink afzien. We zien wel een hoop, en stappen bij de twee grootste winkelcentra uit om weer wat op temperatuur te raken.

In Dubai Mall is een enorm zee aquarium binnen, en dat is best bijzonder te zien. Ook hebben ze hier een skelet van een enorme dinosaurus opgebouwd. In een enorme zaal met een ronde koepel komt het skelet goed tot zijn recht. Dit centrum heeft voornamelijk de exclusieve merken dus qua winkelen is er niet veel aan. De restaurants zijn ook hier dicht. Een enkele zaak is wel open, en heeft dan de gevel afgeschermd met zwarte doeken. Alles zodat men niet kan zien dat je zit te eten. Maar we vinden het een prima oplossing, en maken er graag gebruik van :)

Het andere winkel centrum is Mall of de Emirates. Het ene centrum had zo’n 500 winkels, en het andere 1000. Ik ben even kwijt wat bij welke was.

Hier kun je in elk geval skiën in een enorme skihal. Dat lijkt Yfke wel wat. Ze kan dat vast heel goed vertelt ze. Wij vinden het toch niet zo’n goed plan. Van 40+ naar het vriespunt voor een uurtje lijkt ons wat teveel van het goede. En dan nog even je benen breken of zo. Nee, slecht idee. We kunnen ook helemaal niet skieen. Maar weer enorm apart om te zien.

Rond half 4 zijn we er wel klaar mee. De warmte in de bus eist zijn tol. We stappen uit de bus en nemen een taxi terug naar het hotel. Lekker weer de koelte in.

Dubai gaat verder aan ons voorbij. In het hotel is het goed toeven, en we pakken de spullen alvast in. We worden al voor 5 uur in de ochtend gehaald. Pittig vroeg dus. Yfke mag daarom in haar kleren slapen, en wij maken het ook niet laat. Morgen weer naar huis. Dat maakt dat dit mijn laatste verhaaltje is. De laatste dagen hebben we bijna geen foto’s gemaakt, dus ook dat deel van de blog is klaar.

We vonden het erg leuk jullie reacties te lezen! Dank daarvoor.

We zien iedereen graag weer in Nederland! Vanaf volgende week gaat het normale leven weer beginnen, maar dit neemt niemand ons meer af. Bye bye.

Dubai!

Man, man, wat is het hier warm. Dat vonden we een paar weken terug al, en het is nu warmer dan toen. Het is 41 graden in de schaduw, echt niet fijn.

Deze dag zijn we niet vooruit te branden. We doen dan ook niet veel meer dan slapen, en we zwemmen wat in het buitenbad. Eten doen we ook in het hotel. Tijdens de lunch hebben we het nog niet door, maar het avondeten geeft wat gedoe, want de Ramadan is begonnen en de restaurants gaan ook in het hotel pas na zonsondergang open. Dat is rond 19 uur, en met name voor Yfke is het lang wachten. Die zit nog op Australie tijd, en daar is het nu 23 uur. Na de maaltijd gaan we dus gelijk slapen. En zodra we onze kussens ruiken, zijn we vertrokken ook.

22 mei, dag van vertrek

De koffers zijn gepakt, de camper is schoon, de vuilwatertank geleegd en de gasfles gevuld. Check!

De laatste uurtjes brengen we door in Whiteman Park. Er zijn nog twee musea die Geert graag wil bezoeken, en er is een grote speeltuin voor Yfke. 

Geert bezoekt het motormuseum en transportmuseum terwijl Yfke klimt en klautert zoveel ze kan. Ik kijk toe vanaf een bankje, fijn in de schaduw. Het is zo een ontspannen dag.

Na de lunch gaan we nog met de tram die een rondje door het park maakt. Yfke gaat mee onder protest want de speeltuin is natuurlijk veel leuker. Onderweg worden we nog getrakteerd op grote groepen kangoeroe’s die duidelijk gewend zijn aan de tram. 

Zo rond een uur of 2 is het tijd om te gaan. Willen we  de camper voor 3 uur inleveren , dan moeten we er nu toch echt aan geloven. Het inleveren gaat erg vlot. Het is niet druk, en omdat we de uitgebreide verzekering kozen checkt men helemaal niets. 

Wel is duidelijk dat je route gecondoleerd wordt aan de hand van de gps van het voertuig. Terwijl wij nog even staan na te praten me de dame van het verhuurstation krijgt een Koreaanse man flink op zijn lazer omdat hij lange stukken op gravelwegen heeft gereden. Hij krijgt daarvoor ook een boete van 300 dollar. Hoewel we het gesprek maar deels kunnen volgen ( de man heeft een pittig accent) is het duidelijk dat hij het er niet mee eens is. Maar goed, je geeft creditcard gegevens af dus de brenger van het goede nieuws is niet heel erg onder de indruk.

Op naar de luchthaven. Daar zijn we rond 16 uur, en dat is veel te vroeg. We kunnen pas om 19 inchecken en dan is het nog ruim 3 uur tot vertrek. Wonderbaarlijk genoeg gaat het wachten snel. Ipad en speeltuintje blijkt weer een gouden combinatie! 

Het is een lange vlucht, en na 11 uur landen we in Dubai. Geert en Yfke hebben allebei meerdere stoelen tot hun beschikking gehad en zijn vrij fit. Helaas kan ik niet hetzelfde zeggen. De koffers komen vlot en de transfer naar het hotel staat al klaar. Er moeten 4 hotels aangedaan worden, en we zijn gelukkig de eerste stop. Tijd om een uurtje te gaan tukken. Bye bye.

De laatste volle dag (21 mei)

Het einde van onze tijd in Australië komt steeds dichterbij. Nog een hele dag. Morgen (dinsdag) moeten we de camper uiterlijk 15 uur inleveren. We hebben besloten daarom morgen de resterende tijd door te brengen in Whiteman Park zodat Geert nog op zijn gemak het tractormuseum en motormuseum door kan. Er is een flinke speeltuin bij en een restaurant, dus dat wordt zwaar afzien morgen. Zeker als je bedenkt dat het er ook krioelt van de kangoeroe’s.

Voor vandaag hadden we daardoor wel ineens geen plannen meer. We besloten daarom de Winetrail van Swanvalley te rijden. Dat is een rondrit van zo’n 32 km tussen de wijnranken, brouwerijen en galleries door. Maar we merken al snel dat er op maandag weinig open is, dus het verveelt ook al snel.

We besluiten daarom gelijk maar door te rijden naar de camping waar we ook begonnen zijn: Perth Big 4. Het is in de buurt van Whiteman Park en ook vlakbij de luchthaven. We weten dat er een prima speeltuin bij is, en zo het wordt een rustige middag.

Eind van de middag ben ik begonnen met inpakken, en ik ben blij toe, want onze spullen gaan natuurlijk niet meer in de twee reistassen passen die we mee hebben. Zoals gewoonlijk moet er een tas bij gekocht worden. Niet dat we nu zoveel gekocht hebben, maar onze reistassen (2 terwijl we er 3 mochten) zaten gewoon errug vol. En we zijn allemaal schuldig aan het verzamelen van extra spullen. UGGs voor mij (oke, 2 paar UGGs), kleding voor Geert, en meer speelgoed van Yfke dan we van plan waren te kopen…

Morgenochtend de laatste spullen inpakken, en een doekje door de keet. Dan nog ergens een nieuwe gasfles zien te scoren en we zijn klaar voor vertrek. Dubai here we come! Nu maar eens gaan zien wat we daar de komende 2 dagen kunnen beleven. :)

Midtown en Caversham

20 mei Caversham

Er blijkt een outletcentrum a la Bataviastad in de buurt. Daar moeten we natuurlijk een kijkje nemen, en het ligt op de route naar onze volgende bestemming in Midtown, dus dat komt heel mooi uit. We willen vandaag naar Whiteman park. Daar waren we al eerder voor het wildpark (waar je de kangoeroe’s kon voeren, aan het begin van de vakantie) maar er is ook een Motormuseum, en een traktor museum. En wie Geert kent, weet dat hij daar maar moeilijk aan voorbij kan gaan. Daarnaast kun je er met een oud trammetje, en is er een treinspoor.

Maar het was in het outletcentrum ook goed toeven, dus we komen later aan dan gepland. Het traktormuseum lukt nog, maar het motormuseum staat op het punt van sluiten als we daar aankomen. De tram en de trein wordt helemaal niets meer gezien het tijdstip. Dan maar naar de camping in Midtown. Morgen weer een dag! De laatste volledige dag in West-Australie.

Nog meer Fremantle

We blijven in Fremantle, 19 mei

Voor de tweede keer blijven we twee nachten op deze camping. En ook voor de tweede keer gaan we met de bus naar het Fremantle. Het is ongeveer een half uurtje met de bus, en dan ben je ook gelijk waar je zijn wil: bij het Shipwreckmuseum.

Er is in West Australie veel aandacht voor de historie van de scheepvaart. Dat komt omdat er hierzoveel schepen zijn vergaan sinds de ontdekking van Australie. In Geraldton waren we al in een museum waar veel over de Batavia bewaard was, maar hier in Fremantle hebben ze een deel van de romp in het museum ondergebracht. Daarnaast is zo’n beetje elk gevonden stukje bord of glaswerk tentoongesteld. Een indrukwekkende verzameling, maar gelijktijdig staat er ook best veel wat (voor ons) de moeite van het bezichtigen niet waard is.

Toch is het in een mooi museum, en zoals zoveel musea hier is de entree gratis. Er staat altijd een box om een donatie te doen, maar als je dat niet doet is het ook goed. En ja, natuurlijk doneren we altijd wat.

De rest van de middag gebruiken we om wat te winkelen. We bezoeken Fremantle Markets. Een overdekte markthal die alleen in het weekend open is. De markt is het beste te beschrijven als een combi tussen de Beverwijkse Bazar en de Rotterdamse Markthal, en het trekt een hoop mensen. Daar gebeurt dan wat ons nog niet eerder gebeurd is, we raken Yfke kwijt.

Yfke moest plassen, en bij de dames stond een rij. Terwijl ik in de rij bleef staan ging zij terug om papa te halen zodat ze bij de mannen wc kon plassen. Ik vond het een slim idee. Alleen, papa stond niet meer gelijk bij de wc. Geert was wat opzij gaan staan en verwachtte natuurlijk niet dat Yfke alleen terug zou komen. Gelukkig was dametje niet heel ver afgedwaald en hadden we elkaar allemaal weer snel gevonden, maar sjonge, sjonge, dat kostte 10 jaar van mijn leven denk ik zo.

We gaan alweer op tijd terug naar de camping. Na 5 uur blijken er geen bussen meer te rijden richting de camping, en een taxi? Tja, we zijn wel Nederlanders he…

Fremantle

18 mei Hyden (Waverock) - Fremantle

De ochtend begon fris, het was maar 10 graden in de camper. Dat was voor het eerst. We hebben maar eerst de kachel aangezet voordat we onder de dekens vandaan zijn gekomen. Ook voor het eerst.

Voordat we aan de terugreis zouden beginnen is er eerst nog flink gespeeld in de speeltuin naast de camper, en daarna zijn we naar De Gapende Nijlpaard geweest. Die rots ligt aan de andere kant van Waverock, dus die konden we niet overslaan. De rots ziet er echt uit als een Nijlpaard die zijn mond open heeft. Yfke durfde er eerst ook niet in te gaan staan, want stel je je voor dat hij zijn mond dicht zou doen.

Na een paar foto’s gemaakt te hebben gingen we weer op pad. Gisteravond zagen we nog enkele kangoeroe’s op de parkeerplaats, nu zagen we zelfs geen vogeltje. Nou ja, de kangoeroe’s waren al een bonus geweest.

We doen weer het grootste deel van de dag over de reis terug gedaan. We stopten bij een lokaal cafe onderweg. Het zag er niet uit, maar het eten was prima.

Nu zijn we weer terug in Fremantle. Morgen is de bruiloft van het jaar, en daar is hier toch meer aandacht voor dan ik had verwacht. Je kunt op verschillende plaatsen live kijken, en wellicht pakken we er nog wel een stukje van mee. We gaan morgen in elk geval weer met de bus naar Fremantle. Dit keer voor het scheepswrakken museum. En verder? Ach, we zien wel wat de dag gaat brengen.

17 Mei Waverock

17 mei Munster (Fremantle)- Hyden (Wave Rock)

Wave Rock is de bestemming voor vandaag.

Het blijkt een beste rit, en we doen er de hele dag over. Duidelijk is wel dat we in een heel ander gebied beland zijn. Waar we boven Perth voornamelijk rode aarde zagen met struikgewas is het land hier meer geel en zijn er veel open vlakten met bomen er langs. We zijn in The Wheatbelt aangeland. De graanschuur van West Australie.

Op het land gebeurt niet zoveel, zo vlak voor de winter zijn de gewassen geoogst en ligt het land er leeg bij. Maar wat een vergezichten! Wat een weidsheid. Dit is het Australie waar we zo van houden, en leerden kennen in Zuid Australie en Queensland.

Dus ondanks de lange rit vermaken we ons prima met het uitzicht. We stoppen voor de lunch bij een roodhouse, en ook dat blijft een aparte gewaarwording. Het is geen restaurant, maar meer dan een benzinepomp alleen. Vaak staat er dan ook nog een markante persoonlijkheid achter de toonbank, dus altijd leuk. Meestal is men wel in voor een praatje, en je hoort nu eenmaal goed aan ons dat we geen locals zijn.

Als je (op verzoek) vertelt waar je vandaan komt blijkt vaak dat de vrager zelf wel eens in Europa is geweest. Mja, Europa… Toch best grappig dat de gemiddelde Australier bij het horen van Nederland gelijk denkt aan Europa. Maar gelijktijdig roept het ook vragen op. Want zijn we voor de wereld dan niet meer dan een universele Europeaan? Ik hoop het toch niet. Of zou het komen doordat Nederland zo klein is? Bij gelegenheid zal ik eens proberen door te vragen,

Dan Waverock. Gelijk bij de rots is een camping, en natuurlijk verblijven we daar. Het is een echte Bushcamping en het is er niet druk. We proberen zoveel mogelijk te koken in de kampkeuken, of de bbq’s die er altijd zijn, want dat levert de leukste gesprekken op.

Dit keer komen we een gezin van 4 tegen. Vader, moeder en hun twee volwassen kinderen. Het gezin is voor een weekje over uit Hong Kong. De zoon had in Australië gestudeerd en wilde wat van het land aan zijn ouders laten zien. Erg vriendelijke mensen, en oprecht geïnteresseerd in waar we allemaal geweest waren. Ik kon wel merken dat ze ons reistempo vrij laag vonden. Zij hadden al veel meer kilometers afgelegd. De volgende dag merkten we hoe dat kon. Ze sjeesden ons met een vaart voorbij op de snelweg waar je bang van wordt… Zelfs een roodtrain moest er aan geloven. Zoef… weg waren ze.

Waverock zelf was een kleine deceptie. Vanaf de camping is het 300 meter lopen naar de rots. Op foto’s lijkt het altijd een vrij desolate afgelegen rots, maar hij staat vol tussen de bomen. Maar toch ook wel weer heel bijzonder te zien hoe de natuur dit zo wist te creeeren.

Geert is nog even bovenop de rots gaan kijken, maar Yfke en ik zijn alleen de trap opgegaan. Het laatste steile stukje omhoog hebben we gelaten voor wat het was . Dametje had besloten op haar slippertjes mee te gaan. Veiligheid voor alles!