Perth 4 5 6 mei 2018

Onze tijd in South Perth zit er alweer op. Klokslag 10 uur reed de taxi voor die ons naar Britz Camperverhuur zou brengen. Daar aangekomen hadden we gelijk wel door dat we er nog wel even zouden zijn. De hal zat vol met mensen die ook juist vandaag hadden uitgekozen om vroeg aan hun camperreis te willen beginnen. Er moesten maar liefst 30 campers uitgegeven worden. En alle huurders hadden tussen 10 en 12 afgesproken om langs te komen. Tja, dat gaat niet lukken.

We kregen een camper van Maui mee. Britz en Maui blijken labels van hetzelfde bedrijf te zijn, waarbij Britz dan wat oudere voertuigen heeft dan Maui. Niet erg dus dat we deze mee kregen. En ik moet zeggen: geweldig! Ruim, en praktisch ingedeeld. Maar ook vreselijk groot op de weg. Aan de linkerkant van de weg… Met het stuur rechts… Erg groot… Maar gelukkig gaat Geert zijn rug wel weer wat beter en zag hij het wel zitten om zelf te rijden.

We reden rond half 2 van het parkeerterrein en zetten koers naar het dichtstbijzijnde winkelcentrum. Daar was het druk, en de camper viel dus niet te parkeren. Gelukkig wil niemand achter de winkels staan, en daar vonden we een plaatsje.

Een late lunch en vele plastic zakjes met boodschappen later gingen we verder op pad. Doel was een camping vlakbij. In de supermarkten hier krijg je je boodschappen mee in tasjes die wij in Nederland van de Chinees kennen.

We zijn fan van Big4 campings. Die zijn erg op kinderen gericht, en dat moeten we hebben deze reis. Het werd Perth Vineyards in Caversham. De kont van de camper staat zo’n beetje tegen de ingang van de speelplaats aan, en het zwembad is er direct naast. Jammer genoeg voor Yfke is het echt te koud om te zwemmen, ook al dacht ze daar zelf heel anders over. Het is een wat dieper bad, dus het kan voor haar wel meevallen, maar Geert of ik moet er ook in. Gaat niet gebeuren. Gaat-echt-niet-gebeuren.

Voor morgen staat Caversham Wildlife Park in de planning. Dat moet hier vlakbij ergens zijn, en je mag er kangoeroe’s voeren, en Koala’s van dichtbij bekijken. Lijkt me leuk. Ik zal ook morgen bij daglicht wat foto’s van de camping en camper maken. Het is hier al om half 6 donker en we waren hier pas half 4. Nadat de spullen uit de koffers op zijn plek gezet waren, en alle boodschappen ook was het dus donker.

Geert is nu even een rondje wandelen (dank voor de tips) en dan is het alweer tijd voor bed. Welterusten allemaal!

South Perth

De dag begon druilerig. De regen (waarvan een buschauffeur gisteren zei dat die er weinig was deze tijd van het jaar) maakte ons wakker. De was! Die was buiten op het terras blijven staan, zucht.

We huren een appartement in een woonwijk. Het is geen bijzonder appartement maar alles wat je nodig hebt is er, en er zijn winkels en ov in de buurt.

We maakten er vandaag een makkelijke dag van. Geert heeft erg veel last van zijn rug en Yfke heeft helemaal geen zin om naar buiten te gaan. Die is druk met alle nieuwe speeltjes.

We doen dus weinig. Wandelingetje naar de buurtsuper, koffiewinkel en de speeltuin. Meer werd het niet. Maar ook daarvoor heb je vakantie.

Morgen gaan we al op tijd naar de camperverhuurder. En ik hoop van ganserharte dat Geert zijn rug dan weer wat beter is. Al is het maar omdat ik anders met het gevaarte moet gaan rijden.... Ik voorspel in dat geval een zeer korte rit, op naar de dichtst bijzijnde camping.

Amsterdam - Dubai - Perth

En de eerste dag in Perth zit er alweer op.

Woensdagmiddag vertrokken we met maar een half uurtje vertraging naar Dubai. Het was bij het opstijgen even spannend voor Yfke, maar ze zei al snel “ oh, het valt wel mee hoor”. Dus Paw Patroll aangezet en we hebben haar eigenlijk alleen nog gehoord als ze moest plassen. Modelkind hoor. Beretrotse mama hier. Na het avondeten ging ze ook gewoon uit zichzelf slapen en een half uurtje voordat we gingen landen werd ze ook vrij makkelijk weer wakker.

Dubai was warm, heel warm. We kwamen rond half 2 ’s nachts de luchthaven uit en de warmte was werkelijk een klap in het gezicht. Met een shuttle naar het hotel en sjonge sjonge, wat een luxe. Met tapijt waar je tot je enkels in wegzakt, de koffers werden voor ons naar boven gebracht en Yfke kreeg van de conciërge gelijk ook een leuke Dubai knuffel. Weer helemaal goed dus.

Dubai was bijzonder. Laten we het zo maar noemen. We hebben de Souks bezocht (toch wel vergelijkbaar met de Oosterse markt in Beverwijk, maar dan met verkopers die 40 keer zo opdringerig zijn en eigenlijk alleen maar aandacht van dat kleine blonde meisje wilden. Die had mama in de houdgreep genomen, dus afblijven! Maar goed, die kleine blonde dame begreep niks van het taaltje en de geluiden die de verkopers maakten en keek daardoor lekker boos terug. Geweldig gewoon, haha. Ze liet zich niet van de wijs brengen.

We maakten ook een tochtje op de Creek. Daar varen authentieke bootjes. De Abra’s. Ze passen prima bij de Souks, ook oude meuk. Je zit op de dieselmotor, dus lekker warm aan de billen. Gelukkig was het maar 41graden met weinig wind. De luxe van Dubai bewaren we voor de terugreis. Dan zijn we er ook wat langer.

’s avonds hebben we heerlijk gegeten in een restaurantje met uitzicht op de Dubai fonteinen en Burj Khalifa. De toren van maar liefst 828 meter. Om het kwartier is er een show. De ene keer van de fonteinen en de andere keer een lichtshow op de toren.

De eerste show misten Yfke en ik, want dametje moest plassen. De tweede show misten Geert en Yfke, want dametje moest.. plassen. Maar na anderhalf uur lukte het dan toch. De plasjes waren op.

De volgende ochtend werden we al om kwart voor 7 gehaald. Dat was voor ons wel wat vroeg. Het ontbijt werd al om 6 uur gebracht en na de korte nacht van de dag er voor (toen lagen we er 3 uur pas in) was het even afzien.

De vlucht naar Perth zou rond 10 uur vertrekken. In Dubai hebben ze volgens ons een hekel aan brullende kinderen. Gezinnen krijgen ten minste voorrang bij alle rijen. Zowel bij de rij voor de douane als de koffer controle mag je voor de meute aan. Heerlijk. Nergens lange rijen voor ons. En Yfke bekeek het allemaal rustig vanuit de buggy. Echt een wereldreiziger, onze kleine dame.

De vlucht naar Perth was iets minder dan 4 uur langer dan de vlucht naar Dubai. Maar wat deed Yfke het ook nu weer goed. Eerst lekker geslapen in het vliegtuig (wij ook, het vroege opstaan zorgde voor het houten hamer effect). En daarna weer dezelfde Paw Patroll filmpjes, keer op keer, op keer.

We hadden voor de vluchten wat kleine cadeautjes gekocht om Yfke wat mee af te leiden, en die had ze in Dubai in een tas gevonden. We hadden ze niet nodig gehad tussen Amsterdam en Dubai. Op het moment dat de filmpjes niet meer interessant waren was er nog genoeg te spelen.

En vandaag Perth dus. Eerst met de bus naar het stadscentrum. Daar wat gewinkeld (en Frank zijn verjaardagskado gekocht. Check!) en vervolgens na een citytour met de pont weer terug richting het appartement.

Aan “ onze” kant van Swanriver is de dierentuin en daaromheen een groot stadspark. We zijn op ons gemak van speeltuin naar speeltuin gewandeld.

We zouden bloemkool eten. Hoe verbazend… De enige groente die er bij Yfke altijd makkelijk in gaat, maar na alle vreemde maaltijden de afgelopen dagen een goed plan. Blijkt dat onze “fully Equiped kitchen” in het appartement geen pannen heeft. Heel fijn. Wel een prima ontsnapping aan de bloemkool. We gaan nu dus eerst maar een restaurantje dichtbij opzoeken, en dan bedenken wat we morgen gaan doen.

Drie maal is scheepsrecht

Het grote aftellen is nu echt begonnen. Volgende week woensdag gaan we naar Australie! Eerst naar Dubai voor een stopover en daarna door naar Perth. En ja, we willen ook weer gaan bloggen. Dus bereid je maar voor :).

5 en 6 oktober, weer naar huis...

We hebben niet te best geslapen. Geert is nog steeds niet helemaal fit, maar omdat we een late check-out hebben geregeld bij het hotel hoeven we ons niet te haasten. Om de hoek zit een Duitse bakker die zalige belegde broodjes verkoopt, dus daar ontbijten we. Het hotel doet niet aan ontbijt.

Om 5 voor 11 checken we uit, de shuttle staat al op ons te wachten, en omdat met ons er bij de bus vol zit gaan we in een keer door naar de luchthaven.

De check-in was even lastig. De boarding kaarten voor de eerste vlucht werden alsnog geprint, maar daarbij ging wat mis, waardoor ook de check-in voor de tweede vlucht opnieuw moest. Onze koffers wogen samen 37 kilo. Netjes toch? We kunnen het wel...

De vluchten verlopen voorspoedig, maar de stopover in Kuala Lumpur ervaren we als lang, en omdat het voor ons inmiddels ongeveer middernacht is, is het lastig wakker blijven. Eenmaal weer in het vliegtuig heb ik het opstijgen bijna niet meegekregen en was volledig knock-out.

Al met al viel het mee. Natuurlijk zijn we moe van de reis, maar het was goed te doen.

We werden heel lief opgehaald, dus we waren al om half 9 thuis. De uitdaging van vandaag is wakker blijven, en daar gaan we goed ons best voor doen.

Iedereen enorm bedankt voor het meelezen, en alle leuke en lieve reacties natuurlijk. Eigenlijk hoop ik dat iemand in onze kring van lezers het stokje overneemt. Van wie zal het eerstvolgende reisverslag zijn die ik mag lezen? Ben benieuwd....

4 oktober: Bateau Bay-Sydney

En dan is zomaar toch de laatste dag van de camperreis aangebroken. Vanochtend zullen we de koffers oppakken, een kleine schoonmaak uitvoeren en dan terugrijden naar Sydney. Volgens onze Miepie neemt dat zo'n 2 uur, dus we doen rustig aan en gaan eerst nog even door het plaatselijke winkelcentrum in Bateau Bay. Daar zien we een openbare internetplek met printfunctie. Mooi, dan kunnen we alvast inchecken. Zo gezegd, zo gedaan. Maar op moment dat er geprint moet worden blijkt dat de pc niet over een PDF-reader beschikt en dat er dus niets te printen valt. Tegenvaller... Eerst naar het hotel om de koffers te lozen, en dan door naar Apollo. Helaas rijden we verkeerd omdat we Miepie niet begrijpen en wordt de snelweg verruild voor dorpse wegen met heel veel stoplichten. Je kon wel van de snelweg af, maar er op dat punt niet meer op... Altijd fijn. We maken nog een korte stop voor de lunch, waarbij we ook de koelkast legen en een doekje geven en gaan dan gelijk weer door.

Bij Apollo is het druk. De heren krijgen vandaag 26 campers terug en er moeten er 30 uit. En om dat feest nog groter te maken zijn ze ook net 3 dagen open op hun nieuwe locatie.

De camper wordt zonder problemen geaccepteerd. Men is wel verbaasd dat we de voorruit hebben laten herstellen. Maar dit is wel de goedkoopste oplossing, anders betaal je toch die nieuwe ruit.

We hebben door alle omwegen en het schoonmaken en zo het goed als gehad. De receptionist van het hotel, Ramiro, vindt het goed als ik op zijn pc in-check voor de tweede vlucht, en we hebben nog een tijdje zitten kletsen. Grappig hoor, om van achter de balie van het hotel naar de passerende gasten te kijken. Hij vraagt ons naar het hoogtepunt van onze reis. Dat is toch zeker Paronella Park geweest in Mena Creek. Hij zet het adres in de favorieten van de internetbrowser. Hij werkt alleen avonden in het hotel, en heeft dus tijd genoeg om de site te bekijken. We hebben hem zijn interesse weten te wekken. Wij hebben inmiddels meer gezien van Australie dan Ramiro, en als hij hoort dat we dit keer 4569 kilometer hebben gereden (we waren er zo'n 3500 van plan) zet hij grote ogen op. De afstand Cairns-Sydney is immers veel korter als je rechtstreeks en door het binnenland zou rijden. Maar ja, waarom zou je dat doen?

We hebben door de ongewild langere weg en het schoonmaken en zo het zo goed als gehad. We eten daarom een snelle pizza vlakbij het hotel en gaan vlot slapen. Morgen worden we om 11 uur gehaald door de shuttle.

3 oktober: Blackheath-Bateau Bay

Het is druk in The Blue Mountains, en in Groot-Sydney ook. De schoolvakantie trekt een hoop bezoekers.

We werden vanochtend al om 5 over 10 van de camping in Blackheath geknikkerd, omdat de volgende kampeerder al klaar stond. Wij waren duidelijk nog niet zover, dus je kunt je voorstellen dat het begin van de dag beter kan.

We zijn eerst nog even terug naar Katoomba gegaan, en hebben onderweg verschillende uitkijkpunten bezocht. De bergen zijn prachtig, maar op een gegeven moment vond ik het toch wel best en ging Geert alleen nog even aan de wandel naar een uitkijkpunt. Laat hij toen een slang tegen zijn gekomen? Gelukkig had de slang weinig belangstelling voor hem. Brrrr, ik was blij dat ik in de auto was gebleven met mijn boek!

Rond het middaguur gingen we telefonisch alvast een plek reserveren voor de camping van vanavond. Dat deden we nog niet eerder, maar gezien de drukte leek het ons wel handig. Het was maar goed ook, want de beoogde camping was vol. Dus maar even doorbellen.

Het gevolg is dat we nu weer 2 uur boven Sydney zitten, terwijl we een uurtje naar het westen zaten. Er zijn hier relatief weinig campings, dus maar goed dat we belden.

Gezien het gedoe van vanochtend hebben we hier maar gelijk gevraagd of we morgenochtend ietsje langer kunnen blijven. De camper moet immers weer terug naar de verhuurder, en voor die tijd moeten de koffers gepakt, en zal er wat schoongemaakt moeten worden. Niet teveel, want zo schoon was de camper niet toen we hem ophaalden. Maar goed, we hebben nu tot 11 uur in plaats van 10, dus dat gaat helemaal goedkomen.

Ook deze camping is afgeladen, en staat bommetje vol. Het ligt vlak aan het strand, maar je mag hier bij dit strand niet zwemmen. Het is te gevaarlijk door de onderstroom. Het dichtstbijzijnde strand ligt net om de hoek van deze baai, het is Shelly Beach. Daar zullen we morgen vast nog wel even een kijkje gaan nemen voordat we voor de laatste keer naar Sydney reizen.

2 oktober: Vineyard-Blackheath

Aan iedereen die via Facebook heeft geduimd voor ons: het heeft gewerkt! Het koeieoog is hersteld. Je ziet het nog wel, maar deze bus heeft al zoveel butsen en deukjes dat we ons niet kunnen voorstellen dat het een probleem wordt bij het inleveren.

We hadden om 10 uur een afspraak, en stonden om half 11 al weer buiten. De hoogste tijd om richting Blue Mountains te gaan, en te zien of de bergen dit jaar blauw zijn van de eucalyptus of wederom van brand. Gelukkig was het eerste het geval, en de bergen waren weer prachtig. Wat een genot om zover je kun kijken alleen maar bergen met bomen te zien (zonder dat je zelf in de middle of niks bent).

Het is hier druk, maar het schijnt over het geheel genomen zo rustig te zijn dat de plaatselijke winkeliers, die het van de toeristen moeten hebben, het hoofd maar moeilijk boven water kunnen houden. We spraken een dame in een juwelierszaak (nee, niets gekocht). Zij huurt haar winkel vlakbij The Three Sisters, en vertelde dat het elke maand spannend is of er genoeg verkocht wordt om de huur en salarissen te dekken. Ze deed verder niet zielig of zo, we hebben deze vakantie al vaker gehoord dat de toeristensector het zwaar heeft. We geloven het meteen, want ook wij merken dat Australie duurder is dan vorig jaar.

Ze bleek ook weer Nederlandse roots te hebben, wat merken we dit soort lijntjes met Holland toch vaak. Een Nederlandse vader in dit geval.

We bezochten Leura, Wentworth Falls, Katoomba en Blackheat. Bij de laatste hebben we ons kamp voor vannacht opgeslagen. Morgen nog een volledige dag, en dan moet overmorgen de camper weer ingeleverd worden. Maar daar gaan we nu nog maar even niet al te lang bij stilstaan, het is veel leuker te bedenken wat we morgen nog gaan doen. Naar het Olympisch dorp? Terug naar de kust om walvissen te kijken (vb in Newcastle)? Een dagje Sydney? Of de touristdrive hier in The Blue Mountains.? En ach, er zijn nog veel meer dingen mogelijk....

Nu eerst de kachel maar eens aan, en dat is voor het eerst deze vakantie. Vannacht voor het eerst ook maar eens geen raampjes open in de camper. De voorspelling is dat het 5 graden wordt vannacht. Ik heb het nu al koud. Ga ik toch nog mijn vest en jas gebruiken waarschijnlijk, die zijn de hele vakantie nog niet nodig geweest (hoewel het er gisteren even om spande)...