13 en 14 oktober, Adelaide, Hong Kong, Amsterdam

Oke, de koffers waren dus duidelijk te zwaar. Eentje 5 kilo, en eentje 6 kilo. Helaas vond men het toen nodig ook de handbagage te wegen en daar hadden we ook 7 kilo teveel in zitten.

Cathay Pacific rekent AUD 75 per kilo overgewicht, dus dat ging hem niet worden!

Op loopafstand van de luchthaven zat gelukkig een postkantoor, en over 60 tot 90 dagen krijgen we een deel van onze bagage thuis afgeleverd. Ook niet goedkoop, maar wel een fractie van wat de te zware koffers bij Cathay Pacific zouden hebben gekost.

We vlogen van Adelaide naar Melbourne waar we anderhalf uur moesten wachten alvorens we met hetzelfde vliegtuig door vlogen naar Hong Kong. Vanuit Hong Kong naar Amsterdam was het vervolgens nog 11 uur vliegen, en best een heel lange zit!

De vluchten verliepen echter allemaal voorspoedig, en ondanks wat gedoe met de trein en een stroomstoring bij Zaandam vanochtend, zitten we inmiddels thuis op de bank en staat de wasmachine al aan.

Nu onze vakantie er op zit, is dit het laatste, afsluitende, verhaaltje.

We hebben dit blog als een meerwaarde gezien tijdens onze reis.

Het vergde in het begin wat discipline, maar het werd een vast onderdeel van de dag.

Het was bijzonder leuk om op deze manier in contact te blijven met het thuisfront, en gelijktijdig alles te documenteren. Je vergeet tijdens zo'n lange reis waarin je zoveel onderneemt toch wel weer snel dingen.

Onze verhalen zijn gemiddeld door 40 tot 50 mensen per keer gelezen, en we hebben vele reacties mogen ontvangen. Zowel via Reismee, als via de e-mail. Iedereen enorm bedankt!

Internet heeft de wereld een heel stuk kleiner gemaakt!

12 oktober, Adelaide

De laatste dag, het is echt zover! We moesten al redelijk op tijd op want het ontbijt wordt maar tot 9 uur geserveerd, en we blijven Nederlanders :)

Gevolg is dan wel dat je redelijk op tijd weer op straat loopt. Het centrum is hier redelijk overzichtelijk omdat alle straten haaks op elkaar staan, dus verkeerd lopen is er eigenlijk niet bij. Maar goed, ongemerkt loop je best wel veel, en iedereen die mij een beetje kent weet dat ik niet van het wandelen ben.

We zijn vanochtend eerst naar de markt gegaan, nog met de bus. We hadden gister een souvenir gezien die we toch maar hebben gekocht. Daarna met de bus door naar Hindley Street. Daar was een tweedehands boekenwinkel die de moeite waard zou zijn, en een winkel waar je je eigen tour op een t-shirt kon laten drukken. Wel, de boekenwinkel was dus níet de moeite waard en onze tour op een t-shirt staat als een vlag op een modderschuit. We mogen dan wel bijna 4000 kilometer hebben gereden, maar op dit continent zie je het echt niet terug! Laat dus maar...

Daarna gewandeld naar Ayers House, ten opzichte van waar we zaten aan de andere kant van de binnenstad. Henry Ayers was 5 keer premier van South Australia (voor de samenvoeging tot één staat) en wordt gezien als een belangrijk man. Hij woonde in Adelaide, en zijn huis is dus een museum. Men is er bijzonder trots op dat het huis ingericht is met spullen uit die tijd. Van het originele interieur is niets over gebleven, vandaar. Je merkt echter heel snel dat wij in Europa veel gewend zijn, en het huis was voor ons dus niet zo bijzonder. Er zijn in Europa, en zelfs in Nederland, vele plaatsen op te noemen waar je een dergelijk interieur zult vinden. Onze gids kon er echter wel 5 kwartier over kletsen... Ze moet eigenlijk eens bij Paleis 't Loo op visite, dan valt ze, denk ik, stijl achter over, ha ha.

Daarna tijd voor een snelle lunch, lekker in de zon op het terras en weer door (wederom met de benenwagen) door naar Tandanya. Het Aboriginal centrum van Adelaide. Hier is kunst te zien en te koop, plus allerhande zaken zoals boomerangs en digeridoo's.

Het is inmiddels na 4 uur, en een nieuwe wandeling naar de botanische tuin zie ik niet meer zitten. Zitten op zich wel, dus we hebben een rondje door de stad gereden met de gratis bus, om ons vervolgens vlak bij het hotel te laten afzetten.

Daar stond ons nog een klusje te wachten: de koffers moesten verder ingepakt, en alle losse tassen moesten er nu ook in! Ben zo nieuwsgierig of we niet veel te veel kilo's hebben in de Eastpaks. Morgenochtend zullen we het weten....

11 oktober, West Beach, Adelaide

Het is 3931 kilometer geworden! En tja, dat heeft niemand geraden (hoewel Mem en Jeroen dichtbij waren. Dus alle gokkers krijgen een koelkastmagneetje. Wel zo eerlijk! Zelfs Brenda, hoewel haar eerste gok wel extreem hoog was, ha ha ha.

Het was vandaag de dag waarop ons huisje op wielen weer terug moest naar zijn soortgenootjes. Jammer, maar het is niet anders. De 22 dagen zijn omgevlogen, maar we hebben zo'n beetje alles kunnen doen en zien wat we vooraf in gedachten hadden.

Juist vandaag werden we pas om 9 uur wakker, en op elk caravanpark wordt je geacht rond half 10 opgekrast te zijn. Nu is men daar niet zo heel streng in, maar wij hadden nogal wat extra werk. Rond half 12 vertrokken we uiteindelijk. Alle tanks geleegd, de camper met de Franse slag schoongemaakt en zoveel mogelijk gravel uit de wielkasten verwijderd. Het zien van gravel op de auto kan reden zijn om je een boete te geven omdat je je dan niet aan je contract hebt gehouden, en dat willen we natuurlijk niet.

Voordat we naar Noord Adelaide reden om de camper in te leveren zijn we eerst nog even terug gegaan naar het outletcentrum om een jas voor mij te kopen, en nog weer 2 shirts voor Geert. Dat brengt het totaal aantal t-shirts op 7 :). Daarna door naar het hotel.

We hadden vooraf gebeld of we ietsje eerder konden inchecken, en dat kon. We verblijven in Boutique Hotel Adabco. Een sjieke bedoening, joh! Wat een verschil met het hotel in Sydney...

Na het inleveren van de camper zijn we met de bus terug de stad ingegaan, om daar vervolgens op de gratis tram te stappen naar de overdekte markt. Die grenst aan China Town, en ook dat is leuk om eens te zien. Ten slotte zijn we nog de botanische tuin in geweest en nog een tijdje van de zon genoten en vanavond zijn we bij de Italiaan om de hoek bij het hotel heerlijk gegeten.

Morgen onze laatste dag in Australie. We gaan het rustig aan doen om te voorkomen dat we erg moe het vliegtuig instappen... In elk geval staan een bezoekje aan het Aboriginal Centrum en Ayers House op het programma, voor de rest hebben we geen plannen.

10 oktober, West Beach

Vanochtend stond het outlet winkelcentrum hier vlakbij op het programma. We waren er al om half 10. Zie je wel dat we vroeg kunnen opstaan? Als het maar om iets belangrijks gaat :).

Het niet-winkelen van de afgelopen 20 dagen werd ruimschoots ingehaald! Na het outletcentrum zijn we naar Glenelg gereden. Daar was niet zoveel te beleven. Het was ook absoluut geen strandweer.

Vanaf Glenelg kun je met de tram naar Adelaide. In een half uurtje wordt je in het centrum afgeleverd op Rundle Mall. Ja, je leest het goed: Mall. Weer winkels dus!

Halverwege Rundle Mall is het Nationale Immigratiemuseum gevestigd. Daar hebben we ook een kijkje genomen. Je moet tenslotte wel een klein beetje cultureel blijven doen...

Eind van de middag weer met de tram terug naar Glenelg en dit keer kwam er wel een conducteur dus moest de reis ook betaald worden. Heen hadden we mazzel en reden we gratis mee.

Inmiddels zijn de Eastpaks weer gevuld met onze spullen, en is de camper ook al voor een deel schoon.

Morgen, na het inleveren, zullen we op Reismee zetten hoeveel kilometer we uiteindelijk hebben gereden. De geplande route was 3050 kilometer, en schroom niet om een gokje te wagen naar het werkelijk aantal kilometers... We zijn nieuwsgierig genoeg naar jullie idee en zetten er daarom een koelkastmagneetje op in.

Bij benadering weten we het natuurlijk al, en het is zeker geen 3050 geworden, ha ha ha.

9 oktober, Port Elliot, West Beach

Het besef dat we morgen onze laatste dag met de camper hebben is er hoor. Maar we gaan het nog ff negeren. Morgenavond pas moeten de koffers weer ingepakt, en de camper van binnen schoongemaakt zodat we hem dinsdag kunnen inleveren. We hebben dan nog twee hotelovernachtingen in Adelaide, en hoewel dinsdag een verloren dag gaat zijn, hebben we woensdag ook nog. Donderdag vliegen we om ongeveer 12 uur naar Melbourne, en van daaruit naar Hong Kong en Amsterdam.

Vandaag zijn we vanuit Port Elliot naar West Beach gereden. We zijn via de toeristische route gegaan en hebben dus zo ongeveer het hele schiereiland van Fleurieu Peninsula meegepakt. We gingen van heuvelachtige schapenweiden naar dichte bossen en de ruige maar ó zo mooie kust.

Onderweg zijn we gestopt bij een wijngaard. We hebben er al vele gezien, maar hadden er nog niet eentje beter bekeken. Ik wilde dan natuurlijk als het ff kon naar een wijnhuis waarvan ik de naam kende. Als niet-wijndrinker een gemakkelijke opgave (not!). Ik koop wijn alleen voor visite, en kies dan op basis van de mooie fles of het etiket, ha ha.

Maar goed, het is dus wel gelukt! We kwamen terecht bij Rosemount Estate. Diens wijnen blijken in 55 landen te worden verkocht, en dus ook bij de Nederlandse Albert Heijn. Een mooie fles die aan de onderkant vierkant begint en rond eindigt met een ruitvormig etiket. Stom toevallig vlak voor de vakantie nog gekocht (geloof zelfs dat het een aanbieding was).

Rosemount Estate staat in McLaren Vale. Het is een wijnhuis uit 1850, en men is daar trots op. Op het plekje waar het allemaal begon kun je langs. Je kunt een kijkje nemen in een oude kelder, volgens de advertentie die we vooraf lazen, en wijn proeven. Duidelijk is dat de wijn ergens anders gemaakt wordt. Het is immers een miljoenenbedrijf. En ook de wijnranken staan op veel meer plekken als deze. Toch was het leuk om te zien, ondanks het toeristische tintje!

Na dit bezoek zijn we (wederom toeristisch) naar Glenelg gereden, en uitgekomen op de camping van West Beach, het eerste dorpje na Glenelg.

Morgen zullen we langs een heus Bataviastad achtig outletcentrum gaan. Vandaag lukte dat niet meer omdat alles om 5 uur sluit (het is zondag, maar alles sluit hier elke dag om 5 uur).

Typisch toch? De ene dag schrijf je dat winkelcentra hier gewoon niet zijn, en de dag erna zie je dus (oke, bij toeval) een outletwinkelcentrum! Eerder vandaag waren we ookal in een winkelcentrum, maar daar hadden we snel genoeg van. Wat een lawaai maakten ze daar.

Ik denk dat we maar een pakketje moeten gaan maken om naar huis te sturen. Onze koffers kunnen het vast niet aan. Wel qua volume, maar vast niet qua kilo's. En voor degene die tussen de regels door wenst te lezen: DAT KOMT NIET ALLEEN DOOR MIJ! GEERT KOOPT GRAAG BOEKEN!

See ya!

8 oktober, Port Elliot

We hebben net een dolfijn gezien! We zitten op het terras van Granite Island, in afwachting van onze warme maaltijd die hoort bij de Penguin Walk. Zo grappig! Uiteraard hadden wij het niet door, want tja, wij wisten niet dat hier ook dolfijnen woonden. Wel wisten we van de walvistrek, maar die is al voorbij. Ik heb er zelfs een fotootje van kunnen maken, maar als je niet weet waar het vinnetje zit zie je hem vast niet. De avond kan alvast niet meer stuk!

Eerder vandaag waren we naar de Port Elliot Agricultural Show. Dit tweedaags evenement is hier erg belangrijk. Het is duidelijk dat men van heinde en verre naar Port Elliot komt voor de show. Er waren dressuurwedstrijden, er werd met paarden over hindernissen gesprongen (kan er niet op komen hoe dat ook al weer heet). Er werden schapen, koeien, geiten en huisdieren gekeurd en er waren allerhande andere wedstrijden. Van: wie maakt de beste jam, tot het mooiste bloemenboeket. Het geheel werd opgefleurd met eettentjes, kermisatracties en een markt. In Nederland zou een show als deze nooit van de grond komen. Veel te oubollig, maar het past hier en je kan zien dat de bezoekers zich enorm amuseren. Het is echt een sociaal evenement, en iedereen doet zijn best zijn of haar dier/club/liefhebberij van de beste kant te tonen.

Op de wandeling terug naar de camping kwamen we langs het stationnetje van Port Elliot. Hier rijdt de oudste spoorlijn van Australie. Hij gaat van Victor Harbour naar Goolwa, en doet dus ook Port Elliot aan. Vanmorgen op de camping hoorden we het gefluit van de trein al, maar we dachten dat we dat niet goed hoorden omdat we een foldertje hebben waarin staat dat de trein alleen op woensdag en zondag rijdt, en vandaag is het zaterdag.

Een half uur later zou de trein komen die je in een kwartier naar Victor Harbour zou brengen. Na aankomst ging de trein een half uur later weer terug. We zijn meegegaan, en de route is prachtig. Het tracé loopt vlak langs het strand. Zo mooi!

Maar goed, nu zitten we dus op Granite Island. Een half uur na zonsondergang zal de pinguintour beginnen. Ben benieuwd!

* * *

Weer terug op de camping na de Pinguintour. Het was zeker de moeite waard. Rond 8 uur werd de groep verdeeld over twee gidsen. De gids vertelde wat over het eiland, en de pinguinpopulatie in het algemeen. Voor 10 jaar terug waren er circa 2000 pinguins op en rond het eiland, maar de meest recente telling wees uit dat er momenteel nog maar 151 stuks wonen. Dit heeft verschillende oorzaken, en ze werden allemaal belicht. Daarna begon de wandeling. De gids had een grote zaklamp met een rood filter om de dieren niet te verblinden, en ze ging op zoek. We hebben verschillende exemplaren kunnen bekijken, en horen. Er waren ook veel possums aanwezig. Een soort groot knaagdier. Possums en pinguins kunnen prima naast elkaar leven.

Aan het einde van de tour sta je weer voor de loopbrug het eiland af. Dat doen ze heel handig, want op deze manier weten ze zeker dat iedereen vertrokken is. De brug is zo'n 600 meter lang, met ondiep water. Het schijnt dat het soms droogvalt, waardoor je naast de brug naar het vaste land zou kunnen lopen.

Shopping Malls

@ Saskia

Tja, die zijn hier dus niet. We zijn al die tijd één keer een winkelcentrum tegengekomen, in Mildura. Maar goed, dat was een centrum gericht om boodschappen (wel 80 winkels) en niet zozeer gericht op funshopping.

Adelaide heeft Rundle Mall, en daar gaan we zeker een kijkje nemen!

Om te winkelen moet je hier dus niet echt zijn. De mensen zijn erg gericht op nuttigheid, duurzaamheid en hergebruik. Het barst hier bijvoorbeeld van de tweedehands winkels...

7 oktober, Hahndorf, Port Elliot

Hahndorf, het Duits aandoende plaatsje in de Adelaide Hills werd verlaten, en Birdwood opgezocht. Voordat we in Birdwood aankwamen, kwamen we door Woodside, en in Woodside staat de Melba Chocolade- en Snoepfabriek. Tja, en daar moet je dan ook ff in. Het was weer een wassen neus qua mogelijkheden om het bedrijf te zien, maar er zat wel een enorme snoepwinkel aan vast. En uiteraard heeft dat weer geld gekost ha ha ha.

Door naar Birdwood. In Birdwood staat het nationale motormuseum, dus daar moest Geert wel heen! Zeker 400 voertuigen staan hier opgesteld. In de tussentijd zou ik met de camper naar een alpaca boerderij met winkel gaan, zo'n 8 kilometer verderop. Helaas bleek deze failliet. Jammer, maar helaas.

Na het motormuseum zijn we doorgereden naar Guneracha. Daar staat het grootste hobbelpaard ter wereld. Geen idee wat die Australiers met al die grote dingen hebben. Eerder zagen we al 'The Big Merino' en 'The Big Bench', en nu dus bij een speelgoedfabriekje 'The Big Rocking Horse'.

We zijn vervolgens via de Onkaparinga Scenic Drive richting de Fleurieu Peninsula gereden, en we hebben de Adelaide Hills dus weer verlaten. Ik denk dat ik de Adelaide Hills en de Barossa de mooste gebieden tot nu toe vind. Hoewel, Silverton was ook speciaal... En ach, waarom zou je kiezen: het is eigenlijk allemaal de moeite waard!

De Fleurieu Peninsula ligt aan de kust, we overnachten in Port Elliot. De camping staat zowat aan het strand, en je kunt het bulderen van de zee hier horen. Niet zoals toen we tijdens de storm langs de Great Ocean Road waren, want het is hier zeker niet koud en stormachtig. Maar er zijn nogal wat rotsen om het strand, en zodra het water daarmee in aanraking komt geeft dat een bulderend geluid.

Morgen is er in Port Elliot een Agrarische Show. Hier worden shows met paarden en (werk)honden gegeven, en we gaan er dus maar een kijkje nemen. Als we het een leuk evenement vinden zullen we hier morgen ook op de camping blijven, en blijven we voor het eerst in deze vakantie twee nachten op dezelfde plaats. Dat is op zich geen straf, want ook hier is weer genoeg te doen.

Als we hier twee dagen blijven wil ik zien of we morgenavond alsnog pinguins kunnen spotten voorbij Victor Harbour. Bij Granite Island komen ze in de schemer aan land, en je kunt er onder begeleiding van een ranger een wandeling naar toe maken. Kortom, we vervelen ons nog niet.

Nog 4 dagen te gaan voor we de camper weer zullen moeten inleveren...